Nire maskota.

NIRE LEHOIA


Afrikatik ekarri nuen lehoia txiki txikia zenean.
Oso bihurria zen. Nire lehoiak Ase du izena, 2 urte ditu, eta fruta jatea gustuko du; arraroa ezta? Loroak ere gustuko ditu, ez jateko ez pentsa! Hitz egiteko baizik. Ez dakit nola baino nik uste dut nire loroarekin hitz egiten duela.
Oso abentura polita pasatu nuen Aserekin Afrikan:

Jaio berria zen eta egun batean bere amataz ezkutatu zen. Baina zulo batean erori zen.Ni lehoiak begiratzen ari nintzen argazki safari batean. Atzetik jarraitu eta zulora bota nintzen bere bila. Ase eta ni meategi batean agertu ginen, bagoneta batean.
Irristatzen hasi ginen eta ikaragarri emozionantea izan zen. Azkenean argia ikusi genuen eta hegan atera ginen.
Suerte handia izan genuen, elefante baten gainean erori ginelako. Elefante ona zen suertez eta nik gidatu egin nuen aterpe bateraino.
Asek nirekin etorri nahi zuen eta suertez Nafarroako Gobernuak onartu egin zidan lehoia nirekin egotea. Aseri nirekin bizitzen utzi zioten!
Orain, ikaragarri gustura nabil Aserekin. Espero dut Ase ere nirekin gustura egotea.
A badakizue zenbat pisatzen duen 742kg eta egunero 4kg txuleta jaten du.
Orain dela lau egun katu bat jan zuen ia-ia Nafarroako Gobernuak Ase bidaltzen dute Nafarroatik, fiu!!!