2011/03/23
MARTXOAren 21eko HILABETEko BILERA AMYPA (Lander-Mikel)-RUBEN
1-Eskola bat herriarentzat. Herri bat eskolarentzat-Balorazioa.
Rubeni jakitera ematen diogu gurasook egindako bileran 44 haur zeudela ordezkatuak. Eta 30 ez ordea. 5. eta 6. mailako haurren gurasorik ez zen egon proiektu berri honen eztabaidan.
Halaber bileran azaldu ziren eragozpenei buruz solastu genuen: ”ez dago eskema garbi bat”. Rubenek dio argitzeko saiakera bat egingo duela eta erakusti digu egin duen eskema baten bozetoa laster gu argitzeko pasako diguna. Nabardura geihago izateko proiektu konkretoei buruz, talde interaktibo, solas dialojiko, etabar, datorren urterarte itxoin beharko da definitu gabe daudelako.
“Protagonistaren egokitasuna” Plazaratzen diogu haur hezkuntzan aurten praktikara eraman den Protagonistaren egunean gurasoek daukagun partehartzea zenbait gurasontzat lan nekeza dela eta, gurekin adostu gabe egiteaz aparte, bere borondadetasunarena kolokan jartzen dute. Beste batzuentzat, halere, oso positiboa izan dela ere beste batzuentzat ere aditzera ematen dugu.
Ruben eta irakasleek protagonistarenak sortzen dituen antsiedadeen jabe izanda, formula berraztertuko dutela erabaki zuten aldez aurretik.
“Sentsibilidade guztien Uztarketa” Atal honi dagokionean akaso honi buruzko solasaldi bat egin liteke ez dakigulako zertan den arazoa.
2-Gainerako eragilen partehartzea-Balorazioa
Rubenek azaltzen du Udaletxeak egiten duen Boletinean berari egindako elkarrizketa bat azaltzen dela. Badaki ere Esan Erran irratian eta Pulunpen asmoa dutela honi buruz mintzatzeko. Guk azaltzen diogu, era berean , Basaburuko Kontsumo Sareak proposamen bat egin nahi duela hamaiketakoekin. Noizean behin gutxienez gosari kolektiboak bultzatzen ahal ziren bertako produktuekin. Rubenek baieztatzen du irakasleen aldetik antzeko asmoa dagoela.
3- Ametsaren fasea. Nola dinamizatu-
Bi aldeek Ametsaren fasearen diseinua oso zaila eta inportantea dela esan genuen. Batzorde bat osatu beharko da horren eginkizuna bultzatzeko. Akaso jarri beharko dira bertako ostatuetan kutxak, non ametsa idatzi utziz, jendeak har dezan parte. Eta jendea esatearekin guraso, haur edo irakasleez gain bailareko edonoren iritzia nahi da. Horregatik formatoa ongi pentsatu behar da.
4-LiburuTrukea eskolara eraman-
Mikelek Udaletxeko Kultur Batzordeak antolatzen duen Liburu Trukearen hurrengo edizioa eskolan gauzatzea nahi dutela dio. Apirilako ostiral baten arratsaldez egingo litzateke bere eskema mantenduz: liburuak trukatu eta ongi etorria eman sormenaren inguko etorriko den artistari.
5-Eskolaren zabaltze prozesua,proiektua-
Eskolaren handitzearen proiektua berritu da eta hezkuntzako kontseilariak sinatzen duelarik obrak hasteko prest leudeke.
Rubenek plano berria erakutsi zigun eta lehengoarekin zenbait aldaketa ditugu. Genekien bezala beheko pisua, 0-3 urtekoei legokiona, hutsik geldituko da. Horren gainean egingo dira 4 ikasgela, bainugelak eta liburutegi bat. Irakasleek proposatuko dute 4 ikasgela horiek bi bihurtzeko aukera izateko tabike mugikorren bitartez. Baita planoan agertzen dena liburutegi bezala ikasgela bihurtzeko eta ikasgela txikiago bat liburutegi. Proposamen hauek arkitektoari luzatuko zaizkio heldu den ostiralean.
6-Eratsungo eskola-
Eratsungo eskola desagertu behar dutela esan eta bertakoek horren kontrako atxekimendua eskatu digute.
7-Logoa –
Nafar Gobernuak eskolei berezko logoa izatea eskatzen du. Gurean ere egin beharko da.
8-Ikasle Kontseilua-
Oihanzabalgo blogean ikusiko zenuten bezala Ikasle kontseilua abian da. Blogean adierazten da nola dagoen osatuta eta aztertu dituen lehenbiziko gaiak. Hortarako beste logo propio nahi da.
GURASO ELKARTEAren BILERA OROKORRA. 2011/03/17
Parte hartu dute: Nuria R., Juanjo, Ana, Nati, Esther, María, Edurne Arazubi, Mikaela, Arantza, Nuria C., Marta, Karmentxu, Sole, Ana, Maite, Ainara, Roberto, Bea, Xabi, Edurne Arangoa, Mikel, Ana, Alberta, Patxi, Maider, Cristina, Arantxa, Oihane, Lander, Laia, Berueteko Leireren ama.
Guztira, eskolan dauden 44 haurren aita-amak dira. Eskolan 72 haur daude.
Mikelek irakasleek aurkeztu ziguten proiektuaren laburpen bat egin du, eta ondoren jendearen parte hartzea etorri da.
Edurne Arangoa: Galdetzen du ea nolakoa izango den gurasoen parte hartzea eskolan.
Mikelek dio tertulia dialogikoak, talde interaktiboak eta ametsaren fasearen bitartez.
Estherrek dio ez duela proiektua argüí ikusten ez dakielako zer den ikas-komunitatek, zeintzuk diren orientabideak, helburuak, inspirazioak, noraino iristen den gurasoen inplikazioa, zeintzuk diren egin beharreko urratsak…
Karmentxuk dio ez eskema orokor bat falta duela, eta are gehiago egutegi bat ere. Oso positibotzat jotzen du eskolako ateak ireki nahia, berari asko gutatzen zaio ideia hori. Eta gustatuko litzaioke irakasleekin email bidez harreman zuzena eduki ahal izatea.
Alberta: Beharrezkoa ikusten du irakasleak gurasoei egiten ari direla kontatzea
Maria: Ez dakigu nora goazen.
Ainara-Teorizatu da asko, eta egin ziguten aurkezpenean eduki asko baina ez nahikoa argüí ikusi genituen. Ametsaren fasean hausnarketa garai batean sartuko ginateke zer egin nahi dugun definintzeko eta neurri zehatzak adosteko.
Metodología berrian zalantzak sortzen diren haurrekin batera egon ‘beharra’ –edo egon daietekeelako. Protagonistaren kontuan gertatzne den bezala.
Maria: Ez da boluntarioa, inork ez zaitu behartzen baina zure burua behartuta sentitzen duzu. Beste modu batera planteatu beharko litzateke. Guzti honek esfortzua, konpromisoa eta inplikazioa eskatzen du.
Sole: Nire Uharteko esperientziatik abiatuta, oso positiboa da hemen eskolak ateak zabalik edukitzea. Ikusten dut partehrtzea errazteko ze ahalegin egiten den eta hori asko estimatzen dut.
Xabi: Ateak irekitzen dira partehartu ahal izateko. Lehen bai, komunikazioa bazegoen, batik bat eskola txikia zelako; orain zuk zure aldetik jar dezakezu eta eraldatu.
Cristina: Hemen irakasleak eta gurasoak talde berean egotearen aldekoa proiektua da. Eskola gehienetan horien arteko harreman aurrez aurre daudenena da. Eta oso aberasgarria da protagonistaren astea bezalako ekimenak.
Ainara: Ez dugu hemen eztabaida gure partehartzea nolakoa izango den zehaztu behar, baizik eta ea eskola nolakoa izango den zehazten parte hartu nahi dugun edo ez. Gero ikusiko da nola hartzen dugun parte. Bestalde, antolaketa modu berriak talka egiten du gizartearen antolaketa moduarekin eta horrek zailtsaunak ekarriko ditu.
Patxi: Zerbaitek kale egin du jendea protagonistaren egunean bezalako ekimenetan parte hartzera derrigortuta sentitu baldin bada eta ez baldin badu ezezkoa emateko bide egokirik topatu. Askatasunean hezi nahi badugu, ezezkorako bideak sortu behar ditugu. Hori ere izan beharko luke gure lana.
Karmentxu: Orain arte parte hartze maila ezberdinak izan dira: zirkoare eguna… Baina guztietan izan da positiboa.
Alberta-Beldurrak eta zalantzak ageri dira, eta hori ona da. Hasieran, geletara ipuinak irakurtzeko ekimena sortu zenean gurasoen beldurra azaldu zen ere. Eta piskanaka gainditu da. Hala ere, tertulia dialogikoen kontua zaila iruditzen zait hasiera batean.
Juanjo- Bai, niri oso ideia ona iruditu zitzaidan tertulia horiena. Jendeak gai bati buruz hitz egitea, niri ideia oso polita iruditzen zait. Niri hori kosata egiten zait, baina, tira, erakargarria eta interesgarria da.
Mikaela- Nire irudikapena da oso eraldaketa integrala bultzatu nahi dela, umearen adimen emozionalaren ikuspegitik. Gainera badago eskolaren isolamendua apurtzeko ahalegin bat, ezagutzen transmisioa ez baita beti eskolara mugatua egon. Gainera, inguruan dagoen indarra probestu nahi da. Orain arte maistrak eta amak bi mundu ziren, eta ez zegoen bizi eta irakaspen esperientzia komunik. Hori da proposatzen denaren aldeketa handia.
Mikel- Azken finean, eskolaren eraldaketa gizarte osoaren eraldaketa dakarrelako
Sole- Lekeitioko eskolako helburua haurrak zoriontsu egotea zen, eta horrela ikasteko prest zeuden.
Alberta- Adimen emozionalari buruzko ikastaro bat egin genuen, eta horretaz aritu ginen. Praktika batzuk martxan dira jada, sintoniarena adibidez..
Cristina- Ikastaro hartan haurren indargunean ezagutzeko ahaleginaz hitz egin zen, eta horiek indartzeko bidean jartzearen garrantziaz.
ERABAKIRIK hartzeko moduan ote gauden galdegiten dugu. IRITZI OROKORRA DA proiektuarekin bat egiten dugula. Eta eztabaidan sortu diren zalantzak mahai gainean jartzea komeni dela ikusten da:
- Planifikazio gehiago eta argiagoa
- Egiten ari dena gehiago zabaldu, komunikazio gehiago
- Sentsibilitate guztiak bat egitearen beharra
- Zeintzuk dira hurrengo pausuak
REUNION GENERAL de la AMYPA. 2011/03/17
UNA ESCUELA PARA EL PUEBLO-UN PUEBLO PARA LA ESCUELA.
Parte hartu dute: Nuria R., Juanjo, Ana, Nati, Esther, María, Edurne Arazubi., Mikaela, Arantza, Nuria C., Marta, Karmentxu, Sole, Ana, Maite, Ainara, Roberto, Bea, Xabi, Edurne Arangoa, Mikel, Ana, Alberta, Patxi, Maider, Cristina, Arantxa, Oihane, Lander, Laia, madre de Leire (Beruete).
Guztira, eskolan dauden 44 haurren aita-amak dira. Eskolan 72 haur daude.
Mikel hace un resumen del proyecto de escuela que nos presentaron los maestr@s hace 2 semanas. A continuación se suceden las intervenciones.
Edurne Arangoa-Plantea cómo va a ser la implicación de madres en la escuela.
Mikel dice que a través de las tertulias dialógicas, los grupos interactivos y la construcción del sueño de escuela que queremos para nuestr@s hij@s y para nosotr@s.
Esther no ve claro el proyecto en el sentido de que desconoce qué son las comunidades de aprendizaje, qué orientaciones, qué objetivos, qué inspiraciones, hasta dónde llega la implicación de los padres, cuáles son los pasos inmediatos…
Karmentxu En este sentido también veo que falta el esquema, veo necesario un plan, incluso un calendario. Veo muy positiva la escuela de puertas abiertas porque a mí me gusta venir a interesarme, soy una de esas pelmas…Propongo que se de el E-mail del tutor para comunicarse directamente.
Alberta El profesorado tiene que transmitir a los padres lo que se está haciendo y lo que se va a hacer.
María No sabemos hacia dónde vamos.
Ainara-Se ha teorizado mucho y en la exposición de la A a la Z se vieron muchos contenidos, pero no un esquema claro. Después de la fase AMETSA tenemos que pasar a otra fase de reflexión donde se defina el cómo, medidas concretas.
En la actividad que supone la nueva metodología se suscita un debate en torno a la “obligatoriedad “de acompañar a los hij@s en el día del protagonista.
María- Para mí no es voluntario, nadie te obliga pero te ves forzada. Se puede plantear de otra manera. Todo esto requiere esfuerzo, compromiso, implicación.
Sole-En mi experiencia anterior en Huarte, una escuela grande tu dejas a los hijas y no sabes qué pasa puertas adentro. Por eso valoro que en este proyecto se abren las puertas de la escuela y viendo lo que se esta haciendo puedes participar.
Xabi-Se abren las puertas de la escuela para participar en las aulas. Antes sí había comunicación por ser una escuela pequeña, ahora puedes aportar y transformar.
Cristina-Aquí profesores y madres somos parte del mismo equipo. En la mayoría de las escuelas se produce un enfrentamiento entre padres y profesores aunque se persiga un mismo objetivo. El día del protagonista es muy enriquecedor. Se puede ser más imaginativo y no siempre tienen por qué ir los padres, puede ser también planteado de otra manera. Uno de los objetivos es que los compañeros/as del niño lo conozcan en una dimensión más completa.
Ainara-No estamos decidiendo la manera en que las madres queremos participar sino que tenemos que decidir el modelo de escuela. Después veremos cómo participar y concretar. La organización del modelo social choca con esto, el proyecto tiene que asumir esas dificultades.
Patxi-Algo ha fallado si alguien se ha visto forzado a participar y no ha podido decir no. Queremos criar a nuestros hijos en libertad, pues debemos crear modos para que nadie sienta que se le está obligando y para que tenga caminos para decir que no. Se debería crear una colaboración mutua para que no se diera esa situación.
Karmentxu- Hasta ahora también ha habido diferentes niveles de participación, como en el día del circo, pero siempre ha sido muy positivo.
Alberta-Están apareciendo miedos y dudas y eso está bien. Cuando se propuso venir a la escuela a leer un cuento algunas madres no se atrevieron, eso debemos superarlo. Por esto le parece que las tertulias dialógicas son difíciles para comenzar.
Juanjo-Eso es lo de leer un párrafo y luego hablar de él. A mí me encanta la idea. A mí me cuesta mucho pero precisamente así, con un tema, me gusta hablar.
Mikaela-Mi sensación con la presentación fue de que se pretende una transformación integral, un desarrollo de la inteligencia emocional del niñ@. Hay una intención de romper ese aislamiento escuela-entorno. La escuela no es una burbuja, no es algo diferente a la sociedad. Se intenta aprovechar la fuerza del entorno y la sociedad en la que está, es un intento de transmitir la cultura de igual a igual, de aprovechar los saberes de nuestro entorno. Hasta ahora las madres, maestras, eran compartimentos estancos, ahora podemos tener una vivencia común: este es el gran cambio.
Mikel-Esto en último término significa que la escuela es un camino de transformación de toda la sociedad.
Sole-El objetivo de la escuela de Lekeitio era que los niñ@s estuvieran felices en la escuela y que aprendieran.
Alberta-El año pasado se hizo un taller de inteligencia emocional donde explicaron cómo lograr que los niñ@s fueran más felices. Una técnica que se usa es la de la meditación y aquí ya se ha empezado a poner en práctica. Lo llaman Sintonía.
Cristina- También estuve en el taller y se dijo que hay que ver en l@s niñ@s las “fortalezas” para reforzarlas. Un@s tienen unas y otr@s otras.
SE PLANTEA si estamos en condiciones de llegar a unas conclusiones del debate. LA OPINION GENERAL ES QUE SE ASUME EL PROYECTO. Se destaca en cambio esas cuestiones del debate que más dudas crean. A saber:
-Mayor planificación.
-Más comunicación de lo que se está haciendo.
-Importancia de aglutinar todas las diferentes sensibilidades que coexisten en la escuela.
-¿Cúales son los pasos inmediatos?
Irurtzungo mahai inguru zenbait hezkuntza ereduri buruz
Gurekin batera Olga izeneko hezitzaile eta ama bat zegoen. Hark CEEPA (Autonomiarako Hezkuntza Zentroa) zer den azaldu zuen. Ekarpen interesgarria izan zen. Rebeka Wildek eta bere senarrak Ekuadorren martxan jarritako zentroen ildotik doa azken urteotan hemen bertan, Nafarroako Gasolaz herrian dagoen ‘eskola’.
Jarraian datorrena Landerrek eta biok han kontatutakoa da. Norbaiten interesekoa izango delakoan… on egin!
(*) Haiek eskatuta gaztelera hutsean egin genuen gure hitzalditxoa, Irurtzungo eskolan bi hizkuntza eredu egon arren eta Gurasoen Elkarteko kide gehienak D eredukoak izan arren, ekimen gehienak hizkuntza horretan egiten dituztelako.
1. ACERCAMIENTO. PRIMER CONTACTO
El acercamiento a la escuela es para la persona adulta un poco inquietante. Después de muchos años sin tener contacto ni con escuelas, ni con maestras, una cría a sus hijas sin saber muy bien a qué edad empieza la escolarización. ‘A los dos’, le dicen a una en el mercado. ‘No, es a los tres, aunque ahora, la mayoría va directa desde la guardería y empiezan a los dos’. ‘Bueno, los niños, ya se sabe, donde mejor están es en la escuela, con sus amigos…’, le recuerdan.
Pero puede que durante la crianza se sienta eso que algunos llaman ‘el instinto nido’, el deseo de blindar la casa y el entorno más cercano a la casa y a la familia. Y romper ese nido, o abrirlo, es algo inquietante. Provoca también curiosidad. Y puede dar mucha pereza. Y una niña de 3 años –por cierto, la escolarización obligatoria empieza a los 6 y de 3 a 6 años se ofrece el servicio de educación infantil-, es muy pequeña aún para alejarse tanto y durante tantas horas del nido.
Antes de que mi hija cumpliera 3 años, me preguntaba si quería o no que mi hija fuera a la escuela. Intentaba ser sincera conmigo misma. Lo de que los niños necesitan socializarse, no me encajaba. No a cuando tienen 3 años. No de 9 de la mañana a 4.30 de la tarde. Nadie necesita socializarse tantas horas.
Así que me cuestionaba todo eso, mandarle a la escuela sí o no. No era su necesidad, ni era la nuestra, la de su padre y la mía. Sin embargo, no todo se hace por necesidad. Y yo me convencí a mí misma con un argumento que ahora mismo me hace un poco de gracia. Para mí es muy importante el idioma, la lengua materna. Así que pensaba que a mi hija le vendría muy bien tener una entrada lingüística fuerte e intensa que complementaría lo de casa’.
Así que con estos detalles, lo que os quiero contar aquí es que mi acercamiento a la escuela ha sido de recelo. ‘Yo te dejo a mi hija un ratito. Te la mando así de maja. A ver cómo me la devuelves’, pensaba a veces.
Y otra anécdota. Antes de que mi hija mayor, que ahora tiene 7 años, cumpliera los tres y antes de empezar a la escuela, un grupo de gentes amigas nos reunimos en un pueblo durante un fin de semana para hablar de la educación sin escuela. Fue en Beizama, un precioso pueblo entre Tolosa y Azpeitia. Lo cuento, porque curiosamente, yo iba de colonias allí cuando era pequeña. Y allí, nos reunimos gentes de distintas procedencias para hablar sobre todo de lo pernicioso de la escuela. Y recuerdo que yo defendí la escuela, defendí, porque así lo creía y ahora lo veo más claro, la escuela pública, la escuela que generaciones anteriores a la nuestra construyeron y que yo considero que hay que usar. ‘Tenemos que usar esa escuela y hacerla nuestra. Tenemos que valernos de ella, en la medida que nos sirva y que queramos’. Alguien me calló la boca diciéndome que ‘era un poco ilusa, porque antes de que yo pudiera servirme de la escuela la escuela se estaba ya sirviendo de mí. La escuela te usa a su antojo antes de que tú puedas sacarle algún provecho’. En aquellos encuentros no cuajó nada.
Cuando llega el momento en que tus hijos tienen edad de escolarizarse piensas en cómo te gustaría que fuera su escuela. La referencia lejana que tenía yo era la de mi propia escuela, es decir, la de los años 70-80. Pensando en eso y conforme iba conociendo la de mis hijos observé que las mayores diferencias eran las derivadas de que Oihanzabal es una escuela de pueblo. Es pequeña y de ello se deriva una cercanía en las relaciones personales y una interacción entre madres, profesores y niños cercana y rica. La tutela de los maestros es muy efectiva y comprende también el aspecto emocional por ese dimensión. También es fácil que entre las madres se establezcan relaciones en torno a la escuela como así ocurre y que también los maestros sean muy accesibles a las madres.
Sin embargo, y a excepción de preescolar, donde el juego tenía un espacio fundamental, la impresión que tuve es que había una dinámica en la escuela bastante similar a la de hace más de 30 años: una determinada disciplina(el castigo físico sí que está “criminalizado”), un determinado orden, una jerarquía de objetivos. En definitiva, un aprender frente a educar.
La escuela a menudo ha sido una institución de reclusión cuya finalidad ha sido la de adaptar a los niños a unos valores dominantes. En cierta manera ha sido una labor de domesticación. En este modelo la imaginación lógicamente tiene poca cabida. Como quiera que en los últimos años aquí sí ha existido una mayor igualdad de oportunidades a través de los estudios puede dar la impresión de que el modelo educativo es exitoso. Pero el acceder a un mayor poder adquisitivo de otras capas sociales no significa necesariamente que el nivel cultural de la sociedad sea mayor y ni que la tan traída y tan llevada educación en valores –se suele equiparar a educación religiosa y modelo concertado– esté propiciando una sociedad más justa. Tampoco en lo relativo a la salud mental y social creo que la educación haya conseguido mejoras cuando las neurosis y la soledad son tan características de nuestro tiempo.
La desescolarización, las escuelas alternativas y la educación en casa (ésta menos) vienen para mí a intentar solucionar esa problemática. En ellas el niño es el centro de todo y la libertad es el valor fundamental. Se pretende adaptar la actividad de los educadores a los ritmos y necesidades de los niños rompiendo la rigidez en la actividad de la escuela clásica y trabajando con imaginación los saberes científicos a través de la experimentación que potencia la motivación y la curiosidad. Son también lugares dimensionados donde lo emocional se desarrolla en cercanía. La autoestima tiene terreno abonado y la cuestión de resolución de conflictos también tiene una dimensión más humana.
2. ENTRAMOS EN LA ESCUELA
De entre los modelos anteriores yo lo tengo claro. Pero el carácter público, el tamaño y los horizontes de la escuela Oihanzabal hoy, hacen que sea para nosotros ahora el sitio donde queremos estar. Incluso es uno de nuestros motivos fundamentales para vivir aquí.
Ya he comentado algunas de las virtudes de que nuestra escuela sea pequeña y voy a opinar sobre la virtud de que esta sea PUBLICA. Primero porque es una conquista social el derecho a la educación. (Es más cuestionable que sea una obligación). En una etapa de neoliberalismo y de crisis el retroceso de los derechos sociales es proporcional al crecimiento de las fortunas de los más ricos hasta el punto de que el público es un modelo que puede sufrir retrocesos. Si además de público es euskaldun en Nafarroa, se puede hablar de precariedad. Este año se están negando subvenciones a numerosas Apymas. Ante toda esta problemática, es el compromiso y la participación lo que debe suplir esa precariedad y dotar a la escuela pública de identidad dinámica y transformadora. Yo tengo mucha confianza en la capacidad que tenemos de suplir esas necesidades.
Sí, al final, matriculamos a nuestra hija en la escuela pública, euskaldun de nuestro valle. No empezó en septiembre, sino algunos meses más tarde. Y durante los dos primeros años fue solo por la mañana. No se me olvidará que apenas cuatro días después de haber empezado en la escuela, una mañana mientras desayunábamos en casa, levantó la cabeza del tazón de leche y mirándome a las ojos, como queriendo interrogarme, me dijo: ‘Puta’. ‘Ay, pensé, recordando aquella entrada lingüística fuerte e intensa que me había movido finalmente en dirección a la escuela.
Fue pasando el tiempo. A mi hija le gustaba lo del autobús, lo de ir todas las mañanas en autobús; estar con su grupo, siete niños y niñas de la misma edad. Pero, lo de la socialización me seguía sin encajar. Yo le sentía que iba a la escuela feliz, en su pequeño autobús; y volvía bastante cargada. ‘Salen reventados’, se dice habitualmente. Y yo creo que salen muy tensos de la escuela, salen muy cargados, muy contenidos.
Y llegó la primera reunión con la tutora de mi hija: una chica majísima y muy dulce. A parte de los saludos, toda la reunión se desarrolló en castellano, lo que me dejó boquiabierta. A pesar de que a la tutora le costaba muchísimo hablar en castellano y de que cinco de los siete asistentes éramos vasco-parlantes. Me fui haciendo consciente de qué significa aquí y ahora una escuela pública vasca.
Por lo demás, en la escuela encontré maestras y maestros que yo notaba que se ponían un poco nerviosos estando conmigo. Me empecé a dar cuenta que las maestras, en general, vivían son tensión o con inseguridad el trato con las madres y padres. ‘Bueno, me decía yo a mí misma, nos conocemos poco y es normal. Además, son tan jóvenes!’. Y recordaba mis propios recelos e inquietudes.
Luego llegó la primera reunión de la Apyma. También íntegramente en castellano. Allí se leyó el acta de la reunión anterior, se pidió que se firmara, y se habló… no recuerdo muy bien de qué. A sí, de la renovación del consejo escolar. No entendía muy bien qué era, quiénes eran de la Apyma, quiénes del consejo escolar, quiénes estaban aquí, quiénes allá… En la segunda reunión se nos dijo que era importante renovar la junta de la apyma, que algunas madres estaban ya cansadas y que teníamos que entrar gente nueva. Me hice secretaria de la Apyma. Se me entregó un libro actas, de esos que no había visto desde mi infancia cuando iba a llevarle el bocadillo a un tío mío a la oficina del banco donde trabajaba. Me sorprendió que existieran todavía.
Así, empezamos a acudir a reuniones de madres y padres. Reuniones que se complementaban con los encuentros en el portal de la escuela o en algún bar de la zona. Empecé a conocer a otras madres y padres. Y empezamos a hablar entre nosotras de educación: de qué nos preocupaba, de qué queríamos, de que soñábamos para nuestros hijas.
La herencia que recibimos de la anterior junta de la apyma era la de un grupo de mujeres activas, que puso en marcha el comedor escolar, preocupadas con la asistencia a clase de los niños durante los inviernos duros en los que las nevadas impiden a veces acudir a clase y que participaban activamente en la dinamización de fiestas y celebraciones relacionadas con la escuela.
Pero además. la gente, los padres y las madres, con las que yo me relacionaba más hablaban de cómo hacer para que sus hijos supieran solventar o hacer frente a los conflictos de manera sana, de cómo hacer para que la escuela y nosotros en casa no ahogáramos la creatividad y la curiosidad de nuestros hijos… Hablábamos de todo, de escuelas reichianas, de escuelas libres, de expresión corporal, de expresión musical… Y lo queríamos todo. Y no sabíamos ni por dónde empezar.
Y un poco sin querer queriendo, empezamos por nosotras mismas. Con motivo de la fiesta de fin de curso, hicimos una pequeñas parodia de un taller padres y madres. Y así, con unos buzos, unas escaleras y tal y tal y tal… parodiamos unas madres que entraban a un taller mecánico a que les hicieran unos ajustes. O arreglos. Sí, nosotras queríamos empezar por nosotras mismas. Si íbamos a estar en la apyma queríamos hacer algo que tuviera que ver con nuestras inquietudes y anhelos.
3. CAMBIOS EN LA AMYPA
Es en el compromiso y en la participación como se entiende la actividad de la Amypa de Oihanzabal. Somos un conjunto de madres que nos venimos reuniendo desde hace unos cinco años en junta. Más allá de cargos o estructura formal de asociación, hemos tratado de que sus reuniones sean abiertas y que participe el mayor número de gente posible.
La realidad es que con nuestros altibajos hemos intentado ser transformadores. Nunca hemos injerido en la forma de hacer de los profesionales pero hemos hecho propuestas para lograr una escuela más acorde a este tiempo.
Se ha mantenido un modo de funcionamiento asambleario donde todas las opiniones cuentan y donde se busca el consenso con la buena voluntad como punto de partida. Nuestras inquietudes han girado en torno a definir en un proyecto de centro el modelo educativo de Oihanzabal. En él para nosotras debían tener importancia que la escuela
tenga las puertas abiertas a las personas de Basaburua, así como que los niños salgan a la calle. Que el juego sea una actividad importante. Que se fomenten la participación real, la imaginación. Que las artes plásticas tengan mayor presencia, etc.
En este tiempo la evolución de nuestra actividad ha tenido diferentes momentos. Al comienzo propusimos estas inquietudes de cambio y provocamos el recelo de familias que nos tacharon de entrometidas y poco respetuosas. Como no teníamos propuestas factibles (la ley no permitía alterar el curriculum). Pasamos así a intentar formarnos en torno a temas pedagógicos con intención de promover un debate en lo que se denominó escuela de padres. A la vez pensamos que esa carencia que de lo creativo tenía la escuela se podía suplir con la organización por nuestra parte de un día especial en que organizáramos toda la actividad.
Fue así como se organizó el día del arte hace dos años y el del circo hace un año. Y han sido un éxito. Los niños se lo pasaron bien y nos ganamos el respeto de maestr@s. Ya por aquel entonces ell@s habían empezado a interesarse en otros modelos educativos y todo confluyó de forma natural.
A partir de ahí la dirección estaba tomada con el liderazgo de los profesionales y la Amypa pasa a tener el papel de acompañar este proceso. Es así como estamos conociendo la propuesta abierta que Basaburua tiene y sobre la que tenemos que decidir: Eskola bat herriarentzat, herri bat eskolarentzat.
Y ahora, resulta que hace apenas un par de semanas, nos han presentado una propuesta educativa nueva que, en parte, está ya en marcha. ‘Una escuela para el pueblo. Un pueblo para la escuela’.
El plan está en debate. Nosotras sentimos que la pelota están en nuestro tejado. O mejor diría yo, que es el mismo tejado, el que cubre la escuela y el que cubre nuestras casas. El tejado más importante es el nuestro propio, el de cada uno, el cuerpo de cada uno de los niños, madres y maestras que estamos ahí.
Yo personalmente, siento que esa sensación de inquietud y recelo que me provocaba la escuela se está transformando en otra cosa. En esa transformación, me alimentan mis hijas y también en gran medida mis pares, otras madres y padres con las que puedo intercambiar y compartir anhelos, sustos y sueños. Ahora vivo todo esto cuando de pequeña en septiembre volvía a la escuela, con mucha emoción y curiosidad.
2011/03/21
2011/03/18
HAUR KONTSEILUAREN AKTAK
Kaixo:
Hemen haur kontxeiluaren aktak ditugu.
Hemen haur kontxeiluaren aktak ditugu.
Gai ordena:
1. Ikas Kontseiluaren osaketa.
2. Ikas Kontseiluaren lan egiteko metodoa.
3. Talde ezberdinek eraman ditzaketen puntuen trataera.
4. Erregu eta galderak.
2011ko otsailaren 3an, goizeko 11:40etan bildu da. Bilera honetan honako hauek parte hartu dute: H.H. 5 urtetik Aingeru Murugarren Illundain eta Unai Kaiet Elizalde Estebez. Lehenengo ziklotik: Olatz Markina Perez eta Amaia Auza Urritza. Bigarren ziklotik: Ortzi Murugarren Illundain eta Maider Auza Urritza. Hirugarren ziklotik: Amaia Rekondo Azpilikueta eta Aitziber Aizpurua Torres. Zuzendaria: Ruben Ruiz Perez.
1.- Ikas Kontseiluaren osaketa.
Ikas Kontseilua osatu zen, honako partaideekin: H.H 5 urtetik Aingeru Murugarren Illundain eta Unai Kaiet Elizalde Estebez. Lehenengo ziklotik: Olatz Markina Perez eta Markel Yurramendi Gil –honen ordezkoa Amaia Auza Urritza izan zen–. Bigarren ziklotik: Ortzi Murugarren Illundain eta Maider Auza Urritza. Hirugarren ziklotik: Amaia Rekondo Azpilikueta eta Aitziber Aizpurua Torres. Zuzendaria: Ruben Ruiz Perez.
2. Ikas Kontseiluaren lan egiteko metodoa.
Hamabostean behin bilduko da eta gai ordenean agertzen diren puntuak landuko ditu. Gai ordena osatzeko ordezkariek lagunen kezkak eta proposamenak jasoko dituzte, zuzendariak klaustroarenak.
Ikasleen Kontseiluan gaiak landu ondoren geletara eramango dituzte eztabaidatzeko eta konponbide baten bila arituko dira. Hurrengo Ikasle Kontseiluan plazaratuko dira aukera ezberdinak eta saiatuko da kezka edo arazo hori konpontzen.
3. Talde ezberdinek eraman ditzaketen puntuen trataera.
Jantokia:
· Irakasleei ematen dieten letxuga sobratzen denean, bigarren txandarako
iristen da. Baina pertsona batzuek letxuga gehiegi hartzen dute eta ez da bestentzat iristen. Lehenengo txandakoek ere letxuga eskatzen dute. Baina letxuga jateak ez du esan nahi geroko platerak ez direnik jan behar, ondorengoak ere jan behar dira.
· Jende asko haserre dago. Jantokiko janaria txarra dela eta aldatu nahi dute, tilapia panga dela esaten dute.
· Egunero jantokiko postrea yogurra edo fruta dela beti.
· Gutxietan kaneloiak, kroketak eta zopa ekartzen dute. Eta hau gehienek ongi jaten dugu.
Patioa:
· Jolas orduan futbolean jolasten direnean iskanbila asko egoten dira. Egutegi bat beharrezkoa dela esaten dute, zer jolas egiteko egun bakoitzean.
· Patioan asko hitz egiten da gaztelaniaz .
· Zaborrak batzuek lurrera botatzen dituzte. Horretarako zakarrontziak daude. Fruta berriz konposterara bota behar da.
· Pertsona batzuei ez zaie gustatzen batzutan ekartzen duten gosaria eta jan beharrean zakarrontzira botatzen dute edo lagunekin trukatzen dute.
· Txikiek eskolatik kanpo ihes egiten dute, eta hesia eskalatzen dutenez hesia hausten ari da.
· Patioko jolas-parkeko kulunpioak, zalditxoak… txikientzat direla, handientzat ez dagoela ezer dibertigarririk.
· Pertsona batzuek hitz zatarrak haur txikien haurrean esaten dituztela.
· Porikiroldegiko giltza nork hartu behar duen ez dago garbi, eta batzuetan batzuk esperoan egoten dira.
· Jolastokian dauden egurrekin txabolak egiteko ez dago nahikoa egur, eta iskanbilak daude.
Irakasleak:
· Irakasle bat oso zorrotza dela esaten dute, ariketak oso gogorrak direla,
ematen dituen gauzak DBH-en ematen dira.
· Gurasoek emandako gaixo edo mina dugun ziurtagiria erakutsita ere lanean jartzen gaitu irakasle batek.
· Modan dauden gomak irakasle batek ikusten baditu nahiz eta beraiekin jolasten ez egon kendu eta gordetzen ditu.
· Batzutan irakasle batek beste eskolako haurrekin konparatu gaitu; baina beste eskolakoak gu baino hobeak.
· Beste irakasle batek klasean txiklea mastekatzen du.
· Beste irakasle bat oso zorrotza da, errieta ezergatik botatzen du.
Gelako gauzak:
· Pertsona batzuek etxerako lanak ez dituzte egiten. Haur horiek kexatzen dira arratsaldea okupatua dutelako eta ezin dutela etxeko lanak egin, baina denbora badute wii, nintendon jolasteko.
2011/03/03
HAUR KONTSEILUA 2011-2-17
HAURREN KONTSEILUA 2011/2/17
Gai ordena:
1- Aurreko Ikas Kontseiluaren aktaren irakurketa.
2- Aurreko Ikas Kontseiluan agertutako hobekuntza proposamenei konponbidea eman.
3- Hobekuntza proposamenak.
4- Erregu eta galderak.
2011ko otsailaren 17an, goizeko 11:40etan bildu da. Bilera honetan honako hauek parte hartu dute: Unai Kaietek, Aingeruk, Olatzek, Markelek, Ortzik, Maiderrek, Aitziberrek, Amaiak eta Rubenek.
1. Aurreko Ikas Kontseiluaren aktaren irakurketa.
Irakurri eta onartu da.
2. Aurreko Ikas Kontseiluan agertutako hobekuntza proposamenei konponbidea eman.
JANTOKIA.
1. Entsalada.
· Proposatzen da letxuga jantokiko zaintzaileek banatzea. Aste bakoitzean mahai ezberdin batetik hasita, “zirkuitu” bat eginez.
· Lehenengo txandakoek etxean jan beharko dutela letxuga nahi izanez gero, izan ere, ezinezkoa baita beraiei zerbitzatzea, ordutegiek ez baitute laguntzen.
2. Tilapia-panga.
· Erabaki da bi arrai ezberdin direla. Panga ez dutela gehiago ekarriko Kepak horrela agindu baitzion enpresari.
3. Postrea.
· Eskatu izan dira postreak askotarikoak izatea, eta ez mugatu fruta eta jogurrera. Horrela haurrek honako postreak eskatu dituzte: izozkia, tarta, petisuis, natila, flana, gelatina, fruta, jogurra. Arroz-esnea aipatu zen baina erabaki zen bakoitzak bere etxean hartzea, izan ere, ez baitzaie guztiei gustatzen.
4. Kaneloiak, kroketak, patata-tortila...
· Janari mota ezberdina eskatu zuten: espageti, kaneloiak, zopa, arraia (baina hobea: berdela, antxoak), kroketak, tortila.
· Batek igel-hankak nahi zituen baina erabaki zen bere etxean jan ditzala gainerakoek ez dituztelako oso gustuko.
· ARDURADUNAK: Aitziber eta Amaiak Kepari abisatu behar diote.
PATIOA
1. Futbola-egutegia.
· Erabaki da egutegi bat egitea kanpoko futbito pista kudeatzeko. Baina ez da derrigorrezkoa izango egun bakoitzean egutegi horrek zehazten duen horretan jolastea, jolastu edo ez libre izango da. Lehentasuna izango du egutegiak markatzen duen jolasak.
· Euria egiten duenean haur guztiak frontoira joango dira, eta hondoan dagoen esparruan jolastuko dira futbolean. Gainerako frontoi guztia bestelako aktibitateak egiteko erabiliko dira.
· ARDURADUNAK: ORTZI ETA MAIDER.
2. Gaztelaniaz hitz egin.
· Jolastokian gaztelania hitz egiten dela eta haurrek zenbait proposamen zehaztu dituzte.
· Euskararen eguna ospatzea (aipatu da abenduaren 3a dela egun hori) eskola egun batean.
· Pankarta bat jarri (futbitoko sare berdean jarriko litzateke). Leloa pentsatu behar da. Batek dio Aizarotzen pankarta bat jarriko lukeela bertan gaztelaniaz aritzen baitira zenbait haur. Beste batek Basaburuko herri guztietan, hau da erabaki dena, alegia, Basaburuko herri bakoitzean pankarta bat jarri lelo berdinarekin.
· Kartelak egin euskararen erabilera aldarrikatzen.
· Publizitate kanpaina bat abian jarri.
· Txapa (arropan, motxiletan... jartzekoa) bat egin euskara bultzatzeko, aurrekoak ikusteko euskaldunak garela eta gurekin euskaraz egin dezakeela.
· ARDURADUNAK: GELA GUZTIAK. AMAIAK ESTHERREKIN HITZ EGIN BEHAR DU TXAPARENA ZEHAZTEKO.
3. Zaborrak.
· Batek proposatzen du pultsera bat pasatzea haurren artean, jolastokia bukatzean pultsera daramanak irakasleekin hitz egin beharko lukeela argitzeko zer zakarra bota duen tokitik kanpo... Beste batzuek diote ezetz, hori ez dela modua, aurretik zakarrak bota dituztenek ez dutela errietarik jasoko.
· Kanpaina bat habian jarri: kartelekin...
· Astean behin maila batek patioa garbitzea.
4. Hamaiketakoa.
· Hamaiketakoa gustatzen ez zaionari erdia jan dezala eta beste erdia etxera eraman dezala gurasoek ikus dezaten zenbat jan duen eta zenbat ez.
· Lagunekin trukatzearena ez da aprobatu, gurasoek hori jarri badute zerbaitegatik izango baita.
· Denetarik jaten ikasi behar dela.
5. Txikiek eskapo egiten dute eta hesiak eskalatu eta hautsi.
· Jolastokia zaintzen duten maisu-maistrek erne egon beharko dute, eta tutoreek beraien geletan esan beharko diete ezin dutela hesietan eskalatu hausten baitira.
6. Kulunpioak.
· Hodei, Jokin eta Aingeruren gurasoek kulunpio berriak egingo lituzketela esan da, eta Hodeiren izebak margotuko.
· Zenbait proposamen agertu dira: rokrodromoa, animaliak, tirolina, txabola, sokekin egindako piramidea...
· Erabaki da ideia gorde behar dugula mementoz, krisia pasatu arte, eta gero udaletxearekin eta Nafarroako Gobernuarekin hitz egin.
7. Hitz zatarrak.
· Ez dira esan behar.
· Erabaki da beste norbaiti entzunez gero esan behar zaiola bere burua kontrolatu behar duela.
8. Frontoiko giltza.
· Irakasleek hartuko dute eta beraiena izango da frontoia ireki eta ixtearen ardura.
9. Egurrak-txabolak.
· Jolastokian dauden egurrak errebisatu behar dira, eta ikusi zeintzuk ez diren arriskutsuak eta mantenduko ditugun eta zeintzuk baztertuko ditugun. Martxoaren 18an egingo jolas garaian.
IRAKASLEAK
1. Zorroztasuna.
· Ikasleak hobeto portatu behar dira eta irakasleek pazientzia gehiago izan beharko dute.
2. Ziurtagiria.
· Norbaitek etxetik gurasoen ziurtagiria ekartzen badu esanez gaixo edo mina duela, tutorearekin edo zuzendariarekin geratuko da.
3. Gomak.
· Gomak ez dira eskolara ekarri behar (eskumuturretan jartzen diren horiek). Ekarriz gero kutxa batean gordeko dira, eta eguna bukatzean etxera bueltatuko dira.
4. Konparazioak.
· Ez dira konparazio gehiago egingo nor den nor baino hobea.
5. Txiklea.
· Medikuak agindu dio irakasle bati txiklea erabili behar duela txistua sortzeko eta eztarriko minik ez izateko.
6. Etxeko lanak.
· Lehenengo etxeko lanak egin behar direla erabaki da, gero ordenadorea, wii... erabiliko dutela.
3. Hobekuntza proposamenak.
· Batzuk pisa egiten dute.
· Jantokian batzuk mantso bazkaltzen dutela.
· Liburutegia egun gehiagoetan irekitzea.
· Kanpoko iturria konpondu.
· Beheko komunean pestiloa jarri eta garbiketa zaindu.
· Kanpoko futbito zelaian porteria bat jarri.
· Kanasta eta farolak arriskutsu daude.
· Eskolaren logotipoa erabaki.
· Haur-kontseiluaren logotipoa erabaki.
· Frontoian hotz handia egiten du.
· Eskola osoak ikas-proiektu bat egitea.
· Jantokikoei errespetu eza, eta probokazioa haurren aldetik.
· Jantokian neurriak hartzeko moduak.
· Jantokian nor portatzen den gaizki erregistro batean bildu.
Gai ordena:
1- Aurreko Ikas Kontseiluaren aktaren irakurketa.
2- Aurreko Ikas Kontseiluan agertutako hobekuntza proposamenei konponbidea eman.
3- Hobekuntza proposamenak.
4- Erregu eta galderak.
2011ko otsailaren 17an, goizeko 11:40etan bildu da. Bilera honetan honako hauek parte hartu dute: Unai Kaietek, Aingeruk, Olatzek, Markelek, Ortzik, Maiderrek, Aitziberrek, Amaiak eta Rubenek.
1. Aurreko Ikas Kontseiluaren aktaren irakurketa.
Irakurri eta onartu da.
2. Aurreko Ikas Kontseiluan agertutako hobekuntza proposamenei konponbidea eman.
JANTOKIA.
1. Entsalada.
· Proposatzen da letxuga jantokiko zaintzaileek banatzea. Aste bakoitzean mahai ezberdin batetik hasita, “zirkuitu” bat eginez.
· Lehenengo txandakoek etxean jan beharko dutela letxuga nahi izanez gero, izan ere, ezinezkoa baita beraiei zerbitzatzea, ordutegiek ez baitute laguntzen.
2. Tilapia-panga.
· Erabaki da bi arrai ezberdin direla. Panga ez dutela gehiago ekarriko Kepak horrela agindu baitzion enpresari.
3. Postrea.
· Eskatu izan dira postreak askotarikoak izatea, eta ez mugatu fruta eta jogurrera. Horrela haurrek honako postreak eskatu dituzte: izozkia, tarta, petisuis, natila, flana, gelatina, fruta, jogurra. Arroz-esnea aipatu zen baina erabaki zen bakoitzak bere etxean hartzea, izan ere, ez baitzaie guztiei gustatzen.
4. Kaneloiak, kroketak, patata-tortila...
· Janari mota ezberdina eskatu zuten: espageti, kaneloiak, zopa, arraia (baina hobea: berdela, antxoak), kroketak, tortila.
· Batek igel-hankak nahi zituen baina erabaki zen bere etxean jan ditzala gainerakoek ez dituztelako oso gustuko.
· ARDURADUNAK: Aitziber eta Amaiak Kepari abisatu behar diote.
PATIOA
1. Futbola-egutegia.
· Erabaki da egutegi bat egitea kanpoko futbito pista kudeatzeko. Baina ez da derrigorrezkoa izango egun bakoitzean egutegi horrek zehazten duen horretan jolastea, jolastu edo ez libre izango da. Lehentasuna izango du egutegiak markatzen duen jolasak.
· Euria egiten duenean haur guztiak frontoira joango dira, eta hondoan dagoen esparruan jolastuko dira futbolean. Gainerako frontoi guztia bestelako aktibitateak egiteko erabiliko dira.
· ARDURADUNAK: ORTZI ETA MAIDER.
2. Gaztelaniaz hitz egin.
· Jolastokian gaztelania hitz egiten dela eta haurrek zenbait proposamen zehaztu dituzte.
· Euskararen eguna ospatzea (aipatu da abenduaren 3a dela egun hori) eskola egun batean.
· Pankarta bat jarri (futbitoko sare berdean jarriko litzateke). Leloa pentsatu behar da. Batek dio Aizarotzen pankarta bat jarriko lukeela bertan gaztelaniaz aritzen baitira zenbait haur. Beste batek Basaburuko herri guztietan, hau da erabaki dena, alegia, Basaburuko herri bakoitzean pankarta bat jarri lelo berdinarekin.
· Kartelak egin euskararen erabilera aldarrikatzen.
· Publizitate kanpaina bat abian jarri.
· Txapa (arropan, motxiletan... jartzekoa) bat egin euskara bultzatzeko, aurrekoak ikusteko euskaldunak garela eta gurekin euskaraz egin dezakeela.
· ARDURADUNAK: GELA GUZTIAK. AMAIAK ESTHERREKIN HITZ EGIN BEHAR DU TXAPARENA ZEHAZTEKO.
3. Zaborrak.
· Batek proposatzen du pultsera bat pasatzea haurren artean, jolastokia bukatzean pultsera daramanak irakasleekin hitz egin beharko lukeela argitzeko zer zakarra bota duen tokitik kanpo... Beste batzuek diote ezetz, hori ez dela modua, aurretik zakarrak bota dituztenek ez dutela errietarik jasoko.
· Kanpaina bat habian jarri: kartelekin...
· Astean behin maila batek patioa garbitzea.
4. Hamaiketakoa.
· Hamaiketakoa gustatzen ez zaionari erdia jan dezala eta beste erdia etxera eraman dezala gurasoek ikus dezaten zenbat jan duen eta zenbat ez.
· Lagunekin trukatzearena ez da aprobatu, gurasoek hori jarri badute zerbaitegatik izango baita.
· Denetarik jaten ikasi behar dela.
5. Txikiek eskapo egiten dute eta hesiak eskalatu eta hautsi.
· Jolastokia zaintzen duten maisu-maistrek erne egon beharko dute, eta tutoreek beraien geletan esan beharko diete ezin dutela hesietan eskalatu hausten baitira.
6. Kulunpioak.
· Hodei, Jokin eta Aingeruren gurasoek kulunpio berriak egingo lituzketela esan da, eta Hodeiren izebak margotuko.
· Zenbait proposamen agertu dira: rokrodromoa, animaliak, tirolina, txabola, sokekin egindako piramidea...
· Erabaki da ideia gorde behar dugula mementoz, krisia pasatu arte, eta gero udaletxearekin eta Nafarroako Gobernuarekin hitz egin.
7. Hitz zatarrak.
· Ez dira esan behar.
· Erabaki da beste norbaiti entzunez gero esan behar zaiola bere burua kontrolatu behar duela.
8. Frontoiko giltza.
· Irakasleek hartuko dute eta beraiena izango da frontoia ireki eta ixtearen ardura.
9. Egurrak-txabolak.
· Jolastokian dauden egurrak errebisatu behar dira, eta ikusi zeintzuk ez diren arriskutsuak eta mantenduko ditugun eta zeintzuk baztertuko ditugun. Martxoaren 18an egingo jolas garaian.
IRAKASLEAK
1. Zorroztasuna.
· Ikasleak hobeto portatu behar dira eta irakasleek pazientzia gehiago izan beharko dute.
2. Ziurtagiria.
· Norbaitek etxetik gurasoen ziurtagiria ekartzen badu esanez gaixo edo mina duela, tutorearekin edo zuzendariarekin geratuko da.
3. Gomak.
· Gomak ez dira eskolara ekarri behar (eskumuturretan jartzen diren horiek). Ekarriz gero kutxa batean gordeko dira, eta eguna bukatzean etxera bueltatuko dira.
4. Konparazioak.
· Ez dira konparazio gehiago egingo nor den nor baino hobea.
5. Txiklea.
· Medikuak agindu dio irakasle bati txiklea erabili behar duela txistua sortzeko eta eztarriko minik ez izateko.
6. Etxeko lanak.
· Lehenengo etxeko lanak egin behar direla erabaki da, gero ordenadorea, wii... erabiliko dutela.
3. Hobekuntza proposamenak.
· Batzuk pisa egiten dute.
· Jantokian batzuk mantso bazkaltzen dutela.
· Liburutegia egun gehiagoetan irekitzea.
· Kanpoko iturria konpondu.
· Beheko komunean pestiloa jarri eta garbiketa zaindu.
· Kanpoko futbito zelaian porteria bat jarri.
· Kanasta eta farolak arriskutsu daude.
· Eskolaren logotipoa erabaki.
· Haur-kontseiluaren logotipoa erabaki.
· Frontoian hotz handia egiten du.
· Eskola osoak ikas-proiektu bat egitea.
· Jantokikoei errespetu eza, eta probokazioa haurren aldetik.
· Jantokian neurriak hartzeko moduak.
· Jantokian nor portatzen den gaizki erregistro batean bildu.
HERRI BAT ESKOLARENTZAT, ESKOLA BAT HERRIARENTZAT
Hemen duzue aurreko bi egunetan emandako aurkezpenak. Galdetegi guztiak jasotzean etxera bidaliko dizuet horietan jasotakoa.
A continuación tenéis las presentaciones que hemos hecho estos días. El balance de los cuestionarios os los haré llegar cuando reciba todos o casi todos.
Gaztelaniaz, castellano: http://prezi.com/tmpo3qgsl5ks/un-pueblo-para-la-escuela-una-escuela-para-el-pueblo/
Euskaraz: http://prezi.com/0qq3xh2dpof6/oihanzabal-eskola-aurkezpena-2010-2011/
Agur beroa.
Ruben.
A continuación tenéis las presentaciones que hemos hecho estos días. El balance de los cuestionarios os los haré llegar cuando reciba todos o casi todos.
Gaztelaniaz, castellano: http://prezi.com/tmpo3qgsl5ks/un-pueblo-para-la-escuela-una-escuela-para-el-pueblo/
Euskaraz: http://prezi.com/0qq3xh2dpof6/oihanzabal-eskola-aurkezpena-2010-2011/
Agur beroa.
Ruben.
HAUR KONTSEILUAREN AKTA 2011-2-3
Kaixo:
Hemen kontseiluaren aktak dituzue.
HAURRREN KONTSEILUA 2011/2/03
Gai ordena:
1. Ikas Kontseiluaren osaketa.
2. Ikas Kontseiluaren lan egiteko metodoa.
3. Talde ezberdinek eraman ditzaketen puntuen trataera.
4. Erregu eta galderak.
2011ko otsailaren 3an, goizeko 11:40etan bildu da. Bilera honetan honako hauek parte hartu dute: H.H. 5 urtetik Aingeru Murugarren Illundain eta Unai Kaiet Elizalde Estebez. Lehenengo ziklotik: Olatz Markina Perez eta Amaia Auza Urritza. Bigarren ziklotik: Ortzi Murugarren Illundain eta Maider Auza Urritza. Hirugarren ziklotik: Amaia Rekondo Azpilikueta eta Aitziber Aizpurua Torres. Zuzendaria: Ruben Ruiz Perez.
1.- Ikas Kontseiluaren osaketa.
Ikas Kontseilua osatu zen, honako partaideekin: H.H 5 urtetik Aingeru Murugarren Illundain eta Unai Kaiet Elizalde Estebez. Lehenengo ziklotik: Olatz Markina Perez eta Markel Yurramendi Gil –honen ordezkoa Amaia Auza Urritza izan zen–. Bigarren ziklotik: Ortzi Murugarren Illundain eta Maider Auza Urritza. Hirugarren ziklotik: Amaia Rekondo Azpilikueta eta Aitziber Aizpurua Torres. Zuzendaria: Ruben Ruiz Perez.
2. Ikas Kontseiluaren lan egiteko metodoa.
Hamabostean behin bilduko da eta gai ordenean agertzen diren puntuak landuko ditu. Gai ordena osatzeko ordezkariek lagunen kezkak eta proposamenak jasoko dituzte, zuzendariak klaustroarenak.
Ikasleen Kontseiluan gaiak landu ondoren geletara eramango dituzte eztabaidatzeko eta konponbide baten bila arituko dira. Hurrengo Ikasle Kontseiluan plazaratuko dira aukera ezberdinak eta saiatuko da kezka edo arazo hori konpontzen.
3. Talde ezberdinek eraman ditzaketen puntuen trataera.
Jantokia:
· Irakasleei ematen dieten letxuga sobratzen denean, bigarren txandarako
iristen da. Baina pertsona batzuek letxuga gehiegi hartzen dute eta ez da bestentzat iristen. Lehenengo txandakoek ere letxuga eskatzen dute. Baina letxuga jateak ez du esan nahi geroko platerak ez direnik jan behar, ondorengoak ere jan behar dira.
· Jende asko haserre dago. Jantokiko janaria txarra dela eta aldatu nahi dute, tilapia panga dela esaten dute.
· Egunero jantokiko postrea yogurra edo fruta dela beti.
· Gutxietan kaneloiak, kroketak eta zopa ekartzen dute. Eta hau gehienek ongi jaten dugu.
Patioa:
· Jolas orduan futbolean jolasten direnean iskanbila asko egoten dira. Egutegi bat beharrezkoa dela esaten dute, zer jolas egiteko egun bakoitzean.
· Patioan asko hitz egiten da gaztelaniaz .
· Zaborrak batzuek lurrera botatzen dituzte. Horretarako zakarrontziak daude. Fruta berriz konposterara bota behar da.
· Pertsona batzuei ez zaie gustatzen batzutan ekartzen duten gosaria eta jan beharrean zakarrontzira botatzen dute edo lagunekin trukatzen dute.
· Txikiek eskolatik kanpo ihes egiten dute, eta hesia eskalatzen dutenez hesia hausten ari da.
· Patioko jolas-parkeko kulunpioak, zalditxoak… txikientzat direla, handientzat ez dagoela ezer dibertigarririk.
· Pertsona batzuek hitz zatarrak haur txikien haurrean esaten dituztela.
· Porikiroldegiko giltza nork hartu behar duen ez dago garbi, eta batzuetan batzuk esperoan egoten dira.
· Jolastokian dauden egurrekin txabolak egiteko ez dago nahikoa egur, eta iskanbilak daude.
Irakasleak:
· Irakasle bat oso zorrotza dela esaten dute, ariketak oso gogorrak direla,
ematen dituen gauzak DBH-en ematen dira.
· Gurasoek emandako gaixo edo mina dugun ziurtagiria erakutsita ere lanean jartzen gaitu irakasle batek.
· Modan dauden gomak irakasle batek ikusten baditu nahiz eta beraiekin jolasten ez egon kendu eta gordetzen ditu.
· Batzutan irakasle batek beste eskolako haurrekin konparatu gaitu; baina beste eskolakoak gu baino hobeak.
· Beste irakasle batek klasean txiklea mastekatzen du.
· Beste irakasle bat oso zorrotza da, errieta ezergatik botatzen du.
Gelako gauzak:
· Pertsona batzuek etxerako lanak ez dituzte egiten. Haur horiek kexatzen dira arratsaldea okupatua dutelako eta ezin dutela etxeko lanak egin, baina denbora badute wii, nintendon jolasteko.
Hemen kontseiluaren aktak dituzue.
HAURRREN KONTSEILUA 2011/2/03
Gai ordena:
1. Ikas Kontseiluaren osaketa.
2. Ikas Kontseiluaren lan egiteko metodoa.
3. Talde ezberdinek eraman ditzaketen puntuen trataera.
4. Erregu eta galderak.
2011ko otsailaren 3an, goizeko 11:40etan bildu da. Bilera honetan honako hauek parte hartu dute: H.H. 5 urtetik Aingeru Murugarren Illundain eta Unai Kaiet Elizalde Estebez. Lehenengo ziklotik: Olatz Markina Perez eta Amaia Auza Urritza. Bigarren ziklotik: Ortzi Murugarren Illundain eta Maider Auza Urritza. Hirugarren ziklotik: Amaia Rekondo Azpilikueta eta Aitziber Aizpurua Torres. Zuzendaria: Ruben Ruiz Perez.
1.- Ikas Kontseiluaren osaketa.
Ikas Kontseilua osatu zen, honako partaideekin: H.H 5 urtetik Aingeru Murugarren Illundain eta Unai Kaiet Elizalde Estebez. Lehenengo ziklotik: Olatz Markina Perez eta Markel Yurramendi Gil –honen ordezkoa Amaia Auza Urritza izan zen–. Bigarren ziklotik: Ortzi Murugarren Illundain eta Maider Auza Urritza. Hirugarren ziklotik: Amaia Rekondo Azpilikueta eta Aitziber Aizpurua Torres. Zuzendaria: Ruben Ruiz Perez.
2. Ikas Kontseiluaren lan egiteko metodoa.
Hamabostean behin bilduko da eta gai ordenean agertzen diren puntuak landuko ditu. Gai ordena osatzeko ordezkariek lagunen kezkak eta proposamenak jasoko dituzte, zuzendariak klaustroarenak.
Ikasleen Kontseiluan gaiak landu ondoren geletara eramango dituzte eztabaidatzeko eta konponbide baten bila arituko dira. Hurrengo Ikasle Kontseiluan plazaratuko dira aukera ezberdinak eta saiatuko da kezka edo arazo hori konpontzen.
3. Talde ezberdinek eraman ditzaketen puntuen trataera.
Jantokia:
· Irakasleei ematen dieten letxuga sobratzen denean, bigarren txandarako
iristen da. Baina pertsona batzuek letxuga gehiegi hartzen dute eta ez da bestentzat iristen. Lehenengo txandakoek ere letxuga eskatzen dute. Baina letxuga jateak ez du esan nahi geroko platerak ez direnik jan behar, ondorengoak ere jan behar dira.
· Jende asko haserre dago. Jantokiko janaria txarra dela eta aldatu nahi dute, tilapia panga dela esaten dute.
· Egunero jantokiko postrea yogurra edo fruta dela beti.
· Gutxietan kaneloiak, kroketak eta zopa ekartzen dute. Eta hau gehienek ongi jaten dugu.
Patioa:
· Jolas orduan futbolean jolasten direnean iskanbila asko egoten dira. Egutegi bat beharrezkoa dela esaten dute, zer jolas egiteko egun bakoitzean.
· Patioan asko hitz egiten da gaztelaniaz .
· Zaborrak batzuek lurrera botatzen dituzte. Horretarako zakarrontziak daude. Fruta berriz konposterara bota behar da.
· Pertsona batzuei ez zaie gustatzen batzutan ekartzen duten gosaria eta jan beharrean zakarrontzira botatzen dute edo lagunekin trukatzen dute.
· Txikiek eskolatik kanpo ihes egiten dute, eta hesia eskalatzen dutenez hesia hausten ari da.
· Patioko jolas-parkeko kulunpioak, zalditxoak… txikientzat direla, handientzat ez dagoela ezer dibertigarririk.
· Pertsona batzuek hitz zatarrak haur txikien haurrean esaten dituztela.
· Porikiroldegiko giltza nork hartu behar duen ez dago garbi, eta batzuetan batzuk esperoan egoten dira.
· Jolastokian dauden egurrekin txabolak egiteko ez dago nahikoa egur, eta iskanbilak daude.
Irakasleak:
· Irakasle bat oso zorrotza dela esaten dute, ariketak oso gogorrak direla,
ematen dituen gauzak DBH-en ematen dira.
· Gurasoek emandako gaixo edo mina dugun ziurtagiria erakutsita ere lanean jartzen gaitu irakasle batek.
· Modan dauden gomak irakasle batek ikusten baditu nahiz eta beraiekin jolasten ez egon kendu eta gordetzen ditu.
· Batzutan irakasle batek beste eskolako haurrekin konparatu gaitu; baina beste eskolakoak gu baino hobeak.
· Beste irakasle batek klasean txiklea mastekatzen du.
· Beste irakasle bat oso zorrotza da, errieta ezergatik botatzen du.
Gelako gauzak:
· Pertsona batzuek etxerako lanak ez dituzte egiten. Haur horiek kexatzen dira arratsaldea okupatua dutelako eta ezin dutela etxeko lanak egin, baina denbora badute wii, nintendon jolasteko.
2011/03/01
4. MendIrteera: Peña Unzue Mendira
Xabi, Ur, Garazi, Mikaela, Unai, Peru, Sole, Unai, Ibon, Udara, Kattalin, Manu, Lander, Ana, Mikel, Amina, Andoni, Izar, Maria, Angel, Maider, Ortzi, Aingeru, Aizeti, Ruben, Udane, Txetxu, Arantza, Ilargi, Peio, Eneko, Tere, Aritz, Mirentxu, Dagim.
Eskerrik asko etorzeagatik
Hurrengora arte.
Harpidetu honetara:
Mezuak (Atom)